Recenzja

adam

Call of Duty 4 w trybie dla jednego gracza zapewnia rozrywkę w 17 misjach (plus jedna treningowa i bonus), których zróżnicowanie i wyjątkowy, iście filmowy scenariusz stanowią o sile tej gry. Historia jest wiarygodna, dobrze opowiedziana i ukazana zostaje z perspektywy dwóch żołnierzy - członka oddziału US Marine i brytyjskiego SAS. W czasie rozgrywki przyjdzie nam m.in. eskortować czołg M1A Abrams przez ciasne uliczki bliskowschodniego miasteczka, przekradać się niezauważenie przez wspomniane wyżej, opuszczone miasto Prypeć, szturmować podziemną bazę, czy też odbić z rąk terrorystów naszego informatora. Wszystko to okraszone wspaniałą muzyką, śliczną grafiką z pięknymi efektami oświetlenia i warunków meteorologicznych, doskonałą animacją postaci i świetnymi modelami broni. Oprawa jest naprawdę powalająca!
Do tego niesamowita misja ochrony przedzierającego się oddziału, obserwowana z pokładu AC-130U przez noktowizor i z palcami na spuście szybkostrzelnego 25mm działka obrotowego, 40mm działka bofors czy też działa 105mm o potężnej sile rażenia, a to wszystko przy beznamiętnych komentarzach załogi. Miód. Wisienkę na torcie stanowią wspaniale wyreżyserowane interaktywne sceny przerywnikowe - ot taki smaczek, ale jak podany!

Tryb wieloosobowy zapewnia standardowe rozgrywki (m.in. deathmatch, king of the hill, free for all, eskorta, etc.), ale wg mnie jego siłę stanowią przede wszystkim nowy system zbierania punktów doświadczenia i bonusów z tym związanych, oraz dodatki (ang. perks).
I tak, podczas rozgrywki możemy zmierzyć się z wyzwaniami typu zestrzel helikopter, zlikwiduj określoną ilość przeciwników strzałem w głowę, czy też z pozycji leżącej. Spełnienie określonych wymagań dodaje pokaźne ilości punktów doświadczenia i odblokowuje dodatki - np. szybsze przeładowanie broni, lepszy celownik, czy pozostawienie po śmierci odbezpieczonego granatu.

W trakcie gry istnieje możliwość wezwania nalotu bombowego na wskazane pozycje czy helikoptera, który swoim działkiem sieje niesamowite spustoszenie w otoczeniu. Dodajmy też, że to otoczenie możemy wykorzystać na naszą korzyść - samochody w efekcie ostrzału wybuchają, wysyłając ukrywających się za nimi przeciwników na tamten świat, cieńsze ścianki działowe w pomieszczeniach, beczki czy skrzynki dają się przestrzelić - wprowadza to nową jakość likwidacji przyczajonego wroga. Call of Duty 4 w trybie wieloosobowym dostarcza niezwykle emocjonującej rozgrywki, a system zbierania punktów dodatkowo motywuje do gry.

Na koniec chciałem napisać o wadach i niedociągnięciach w Call of Duty 4, a tych niestety nie brakuje. W trybie dla jednego gracza jest to przede wszystkim długość rozgrywki i niestety znane już z poprzednich odsłon skrypty sterujące zachowaniem przeciwników - ot wejście przez określone drzwi wyzwala pewną sekwencję zachowań przeciwników, przeważnie polegającą na nieprzerwanym ich napływie, zajmujących dokładnie te same pozycje, z taką samą bronią i tak samo reagujących na ostrzał. W roku 2005 nie byłoby nic w tym dziwnego, i z pewnością nie wpłynęłoby na moją ocenę, ale w zestawieniu np. z zachowaniem przeciwników w Halo 3 takie oskryptowanie gry woła o pomstę do nieba. Dodatkowy minus za inteligencję, a raczej jej brak w zachowaniu naszych towarzyszy z oddziału.

Tryb multi to przede wszystkim żałosna, naprawdę żałosna jakość połączeń sieciowych, niemożność przyłączenia się do rozgrywki, wyrzucanie z lobby, wcześniejsze kończenie gry. Duży minus. Podobno łatka mająca to naprawić jest w drodze - jeśli nie, to gra powędruje na półkę.

Podsumowując - Call of Duty 4 dostarcza niesamowicie intensywnej i zróżnicowanej rozgrywki zarówno w trybie dla jednego, jak i wielu graczy. Do tego świetny scenariusz i rewelacyjna oprawa audio-wizualna. Mimo kilku istotnych minusów (z których być może jeden zostanie niebawem wyeliminowany) mogę stwierdzić, że Call of Duty 4 to jeden z najlepszych FPS-ów w jakie grałem.